مرا نجات بده ...
من در دریایی از موجودات، غرقه ام
و جای هیچ انکار نیست ... موج ها مرا به زیر میکشند
من در هزاران صورت، در حال غرق شدنم
آن صورتکهای غریبه، با نگاه های قاضی ... هر روز دوباره و دوباره
سعی میکنم فریاد بکشم ولی هوا به سینه هایم راه ندارد
دنیا در حال چرخش و من گویی ... در این اتاق تنها مانده ام
بدون هیچ هدفی برای چنگ زدن
آیا من تنها کسی هستم که ... زیر بار دنیا سر خم کرده است
مرا نجات بده ...
چون بیش از حدِ درک و توانم بلعیده ام
یک روح ... روحی مغلوب و سرافکنده
روحی که ایمانش را ... دوباره ... از دست داده است
بیدارِ بیدار در این سوراخ ... سرگردانِ راه فرار
روحی که ایمانش را ... دوباره ... از دست داده است
من مدتهاست که خود را از دست داده ام
آیا من تنها کسی هستم که ... زیر بار دنیا سر خم کرده است
by “Antimatter”
No comments:
Post a Comment