تو
در پیشِ چشمانم،
در سرزمینِ آشنایم،
در قفسه های کتابم،
در عنوان بندیِ فیلمهایم،
در نگارشِ نوشته هایم،
در عمقِ نگاهم،
مرا
با تمامِ شک و ضعف،
با تمامِ ترس و سکوت،
با تمامِ سکون و خروش،
با تمامِ اشک و غرور،
در تنها دو جمله،
به تصویر کشیدی ...
ولی
حقیقت این است
که
من
همیشه
یک
احمق
بودم
The constant of your life!
ReplyDelete