آپارات

این انسان های سیاه و سفید و شاید رنگی
این سایه های متحرک نورانی
که از این شیء سیاه خارج می شوند
و بر آن پرده ی سفید می افتند
در سخیف ترین و هنری ترین حالتشان
با راه رفتن و ژست گرفت
با خندیدن و اشک ریختن
با حرف زدن و سکوت کردن
و با نگاه ها و حتی بوسه هایشان
سعی دارند بر زنده کردن رویایی

"میدونی رویاها از کجا میان؟
به اطرافت نگاه کن
اینجا جایه که اونا درست میشن"

در اتاقک آپارات یک سینما
در ذهن پسرکی که برای اولین بار
یک حلقه فیلم می بیند
و صدای تق تق پروژکتور را می شنود