اولین روز پاییز

از لبانت

هیچ نگذشت

آوا و کلامی نگذشت

در آن دم

که زیر لب خواندم

یاری‌ ام ده

در این غم

تنهایم مگذار

تنها بوسه ای

گویی

در پسِ نگاهت

خواست و گریخت

و مرا

با خاطره اش

در کوچه ات

تنها گذاشت