اشاراتِ نظر

None shall know, what dwells between you and I

Since a glimpse of eye, sends it all from you to I

Hear me … through this silenced voice of mine

Answer me … through that glimpse that glues you to I

In a time that none meets wanderers of love

Now their agaze looks are upon you and I

Though none peeked at what grows secretly in our hearts

All around whispers float of the hidden love binding you to I

شعر از ه. ا. سایه

خواننده میلاد درخشانی

اولین روز پاییز

از لبانت

هیچ نگذشت

آوا و کلامی نگذشت

در آن دم

که زیر لب خواندم

یاری‌ ام ده

در این غم

تنهایم مگذار

تنها بوسه ای

گویی

در پسِ نگاهت

خواست و گریخت

و مرا

با خاطره اش

در کوچه ات

تنها گذاشت

Fix me

برای من

چای خوردن

سخت ترین کار دنیاست

زرد

در خیال من

واژه ها می‌خوانند

بشنو

همه حرفهایی که دارم

جدا از یادت

نمانده همراهم

تو را من

هر لحظه
به هر ساعت

می‌خوانم

"بشنو" از کیان پورتراب

The Edge of Night

خانه پشت سر است

جهان در پیش رو

و راه های گذر بسیار است

از میان سایه

به عمق تیره ی شب

تا زمانی که ستاره ها همه روشن شوند

مه و ابر

سایه و نسر

همه محو خواهند شد

همه ... محو خواهند شد

  

Taken from the poem “A Walking Song” in J. R. R. Tolkien’s “The Lord of the Rings”

Sung by “Billy Boyd”

Gollum's Song

در نگاهم

زمانی نور بود

حالا سیاهی حکم می‌راند

در قلبم

زمانی عشق بود

حالا دیگر عشقی وجود ندارد

با من

خداحافظی نکن

هیچ وقت نگو

من تلاشی نکردم

این اشک هایم

قطرات بارانند

برای تمام دروغ هایی که گفتی

تمام سرزنش ها

تمام درد ها

و من گریه خواهم کردم

تا هر چه بیشتر تنها شوم

چون من گم شده‌ام

من هیچ وقت به خانه باز نخواهم گشت

پس در پایان

من همان هستم که بودم

بی هیچ دوستی

بی هیچ وفایی

بی هیچ دستِ مهربانی

حالا

به ما می‌گوییم خداحافظ

به ما می‌گوییم تو تلاشی نکردی

حالا که اشک میریزی

دیگر دیر است

برای جاری شدن اشک ها

برای باز پس گیری دروغ ها

برای دلجویی سرزنش ها

برای التیام درد ها

دیگر دیر است

و تو خواهی گریست

وقتی پایان را

به تنهایی ... نظاره می‌کنی

چون تو گم شده ای

تو هیچ وقت به خانه باز نخواهی گشت

by “Emiliana Torrini”

تقدیم به:

دو میمِ زندگیم

که بیش از هر چیز

برایم دروغ، درد و سرزنش آوردند

...

می‌گویند وقتی عشق زندگی ات را برای اولین بار می‌بینی، زمان می‌ایستد

می‌گویند وقتی عشق زندگی ات را برای اولین بار می‌بینی، صدای قلبت از گوشهایت بیرون می‌زند

می‌گویند وقتی عشق زندگی ات را برای اولین بار می‌بینی، رنگ چشم هایش هرگز فراموشت نمی‌شود

می‌گویند وقتی عشق زندگی ات را برای اولین بار می‌بینی، زندگی دیگر مثل قبل نمی‌شود

دیگر هیچ چیز زندگی نمی‌شود

زن ها، همه سایه هایی از خاطره ی لباسِ آن شبش می‌شوند

دوست دخترهایت، همه "شاید"های دو ماهه یا سه ماهه و یا یک ساله می‌شوند

هر بوسه ای، حسرتی از دست رفته می‌شود

هر لبخندی، اشکی فروخورده

هر آغوشی، فریادی خشکیده

هر دستی ... منظره ای غمبار

هر سازی ... آلتِ حزنِ بسیار

هر فیلمی ... آیینه ی دردی پنهان

آنها چه می‌دانند که اینقدر حرف می‌زنند

من می‌دانم ...

اولین بار که عشق زندگی ات را می‌بینی

مثل آن باری است

که شعری از شاملو خواندی

یا به گیتارت دست کشیدی

یا فیلمی را تماشا کردی

یا رمانی را در دست گرفتی

و در لحظه می‌دانستی

که کار دیگری در دنیا نیست ... که الان بخواهی انجام دهی

و جای دیگری در دنیا نیست ... که الان بخواهی آنجا باشی

تقدیم به:

میسترو

که به راحتی می‌تواند

موسیقی متن زندگی ام را

بنوازد