با من بمان

می‌توان روزها، سالها و عمرها

می‌توان جاده‌ها، فرسنگها و قاره‌ها

می‌توان زمان و مکان را پیمود

اما تنهایی‌اش،

نغمه‌ی غم‌انگیزش

در ژرفای بی‌انتهای چشمان‌اش

تو را

به توهمِ بودن می‌خواند